Մեկ-մեկ կյանքի նենց շրջաններ են լինում, որ հենց հիշում ես,
թե դրանց ժամանակ ինչ սարսափելի հոգեվիճակի մեջ էիր, նորից սկսում ես վատանալ. վատ
զգալ՝ ոչ թե էդ հոգեվիճակի պատճառները հիշելով, այլ հենց քո վատ զգալը: :D Այ էդ դարդուցավն
ա էս երգը: Ամեն մի բառը ծանր մուրճի պես խփում ա մեխին, խփում ա թոքերիդ մեջ: Օզզիի պես վատն ա ինքը:
Մի հատ մեծ "Է՜հ"
ReplyDeleteՀ.Գ. լավ ա, էս երգերն էլ կան