Միակ մարդը, որին մինչև հիմա առանց մեկ վայրկյան իսկ տատանվելու, մեծագույն հաճույք ստանալով գլխից կկրակեի (նենց, որ սաղ կյանքը դեգեներատ մնար), ինձ անծանոթ, ինչ-որ ախմախ լակոտ էր, որ Ստոպում Rainbow-ին ձեռ էր առնում:
Միշտ նենց եմ ուզեցել սրա մասին գրել:
Վերջապես:
Մարդիկ հիմար չեն, ինչ գրողուսևցավ են...