10 միֆ 80-ականների մասին #2

Թագավորը *աքի՜ սաղի գլխին:

Բոլոր ժամանակների ամենահանճարեղ երաժշտական երևույթներից:

1983



1986



1987




Long Live the KING!!!

Songs of Molly Drake (with download link)

Է՜հ, ո՞վ սենց մամա ունենար, որ Նիք Դրեյք չդառնար:

Չքնաղ երգեր են, ու եթե ոմանք կարող են բողոքել տնային ձայնագրության անորակությունից, ապա ես կասեմ, որ դա երգերին շատ ավելի ինտիմ մթնոլորտ ա հաղորդում, ինչը ինձ դուր է գալիս:

Մոլլին երբեք ստուդիական ձայնագրություններ չի արել և, ամենայն հավանականությամբ, այդպիսի մտադրություն էլ չի ունեցել. բոլոր երգերը կատարում է իր տնային դաշնամուրի նվագակցությամբ (ըստ երևույթին էն դաշնամուրի, որ լսում ենք Նիքի տնային ձայնագրություններում)՝ մենակ կամ ընտանիքի, ընկերների համար: Սիրողական ձայնագրությունները կատարել է իր ամուսինը:

60 տարիների հեռվից առաջին անգամ օտար ունկնդիրների ականջին են հասնում Մոլլիի երգերի ու ձայնի զգացմունքային պարզությունը, անմիջականությունն ու անկեղծությունը: Ամբողջ ալբոմը կարծես musical sanctuary լինի: :) Իմ ամենասիրելիները՝ "Love Isn't a Right", "Ballad", "Set Me Free"...

Download mp3 320 kbps (կտտացրու ինձ)

Կապույտ, թախծոտ մեղեդին

Blue Melody - Tim Buckley Remembered by Lee Underwood
My rating: 5 of 5 stars

Tim Buckley became an inspiration and forever seized me with his music from the very first time I heard it...

I have read some biographies and autobiographical books, and I've always enjoyed them, but Lee Underwood's "Blue Melody" is unlike anything I've read before. It's actually one of the most beautiful, inspiring, luminous, influential and unforgettable books I've ever read, one that does change a person, a life.  It's an utterly, unbelievably honest tale of life and love, anger and compassion, joy and grief. It's so, so, so human, so tender and so touching. It's as beautiful and fair as Lee's guitar solo in the middle of "Chase the Blues Away" on Live at the Troubadour 1969. :)

I would love to have a chance to say "thank you" to Mr. Underwood for this book and, of course, for his invaluable contribution to and influence on Tim Buckley music.

I would recommend the book to absolutely everyone, even to people, who have never heard Tim's music. But for those who find the latter close to their soul, it's a must-read: it made me to discover and re-discover Tim's music again and again, deeply and truly appreciate all of the musical phases he passed through... The book expanded my musical horizons unlike anything, and maybe it will become a great help in my own musical endeavours.

:')


View all my reviews

p.s. Գրքում մի հատված կա, որ շատ եմ ուզում թարգմանել ու տեղադրել էստեղ քեզ համար: :) Coming soon.

10 միֆ 80-ականների մասին #1

Նրանք ասում էին՝ 80-ականները երաժշտական դեգրադացիայի ժամանակաշրջան էին, և որ այն ժամանակվա երաժշտությունը Սի Սի Քեչն էր ու Ջենեսիզի տանցուլկա ալբոմները: Նրանք ախուվախ էին քաշում՝ Deep Purple-ի ու Zeppelin-ի 60-70-ականների ալբոմները հիշելով:

Կապիտալիստական հասարակարգին զոհ գնացած լսարանի ականջները առաջինը սկսում է մաքրել Մերեդիթ Մոնկը.

1981

1987

Շարունակելի

Շնորհավոր նոր տարի: 13-ի պոստ #1

Հետաքրքիր 

Չափազանց հետաքրքիր փլեյլիստ.

Tim Buckley 1966 - It Happens Every Time

Peel Sessions 1968 (1993) - Hallucinations/Troubadour

Happy Sad 1969 - Gypsy Woman

Starsailor 1970 - The Healing Festival o_O

Greetings from L.A. 1972 - Sweet Surrender ^_^

Honeyman Live 1973 - Pleasant Street (ալբոմին ուշադրություն, փլիզ)

Look at the Fool 1974 - Tijuana Moon ուււ՜

Starsailor 1970 - The Healing Festival զզ

Starsailor 1970 - The Healing Festival զ...

Starsailor 1970 - Down by the Borderline հըըըը

Starsailor 1970 - The Healing Festival ույիիի

Բլին, ես չեմ կարում Բաքլիի փլեյլիստ կազմեմ, հմ էն հիլինգ ֆեստիվալից հետո մի հատ սառը ջուր ա պետք ականջներին: Once I Was-ը արժի: Ու ուաբշե էն 4 գիգ բուլկին էլ արժի դնել հատ հատ կռծել: ^_^

Ինչ էի ուզում ասել. Բաքլին տրոլլի ժպիտ ունենալուց բացի իսկական երաժշտական տրոլլ ա նաև: Ու կայֆը էն ա, որ իրա Բուլկիները միշտ համով են՝ անկախ համեմունքներից: Մեկ-մեկ էլ ուտում ես, ցնդում ես: ^_^

Փնտրվում է սպանելու նպատակով

Միակ մարդը, որին մինչև հիմա առանց մեկ վայրկյան իսկ տատանվելու, մեծագույն հաճույք ստանալով գլխից կկրակեի (նենց, որ սաղ կյանքը դեգեներատ մնար), ինձ անծանոթ, ինչ-որ ախմախ լակոտ էր, որ Ստոպում Rainbow-ին ձեռ էր առնում:

Միշտ նենց եմ ուզեցել սրա մասին գրել:

Վերջապես:

Մարդիկ հիմար չեն, ինչ գրողուսևցավ են...

Նեղ աշխարհ. կամ ինչ կապ կա Էդգար Պոյի ու Թիմ Բաքլիի միջև

Ջոն Քինգը, ում հանդիպեցինք 1967 թվին, Նյու Յորքում ամենալավ տղերքից մեկը դուրս եկավ: Նա որոշ ժամանակ ապրում էր Բլիքեր Ստրիթ 88 հասցեում՝ մի բարձրահարկ շենքում, ու չորրորդ հարկից հինգցենտանոց ու տասցենտանոց մանրադրամներ էր շպրտում մայթով անցնող թափառաշրջիկներին: Հետո նա տեղափոխվեց Քինգ Ստրիթ 15՝ գյուղական տան նկուղային հարկում մեկսենյականոց, գարշահոտ մի բնակարան, որտեղ մի ժամանակ Էդգար Ալան Պոն էր ապրում: Ես և Թիմը հաճախ էինք այնտեղ մնում ու հաճախ էլ ուռում-հարբում էինք՝ ճիշտ այնքան, որքան ծերուկ Էդգարն էր անում:

Lee Underwood, Blue Melody: Tim Buckley Remembered, Backbeat Books 2002, էջ 61-62